(eller Hedda Babler, som Horton faktisk trudde stykket heitte) var fint. eg hadde nesten gløymt at eg hadde sett det før, den gongen i dansk drakt og ektemannen Tesman hadde vorte til sambueren Tessa, ei kvinne som arbeide så mykje at ho ikkje hadde tid til sin eigen seksualitet. Thea hadde skifta kjønn og vorte Teo, en "kvinneleg mann", sjølutslettande og martyraktig. Den gong var det på dansk, og eg trur eg brukte ei stund på å liksom kome inn i det.
Denne gongen var det på norsk. Hedda var i eit heterofilt forhold, og Thea var kvinne. Eg skal ikkje seie så mykje om stykket, men det var fint. Veldig fint! Diverre var det ikkje så mange andre som hadde funne vegen til teateret, så vi slapp å sitte på galleriet. Synd for DNS, flaks for oss.
Er du i Bergen? Gå på teater, sjå stykket! Du kjem ikkje til å angre!
1 comment:
Kjekt å vite! Jeg skal kjøpe billetter! Liker best å sitte på første benk.
Post a Comment