Om kyss og alvar

Sidan eg skal reise bort i morgon, måtte eg gi Synnøve eit kyss. Det er ikkje så ofte det skjer. Det er rett og slett ikkje så ofte eg har mogleik til å gjere det. Ho måtte sjølvsagt lukke augo. Då ho mottok kysset vart ho nok meir overraska enn glad.


Her er kysset Synnøve fekk

Dersom du ikkje heilt skjønar dette har du nok ikkje lest/sett Peter Pan. Og no fekk eg enormt lyst til å sjå det att, på Det norske teater. AKK! Og dersom du er i Oslo bør du verkeleg benytte sjansen.

Og medan vi pratar om Peter Pan. Det er viktig å tru på alvar. Kvar gong nokon seier at dei ikkje trur på alvar dør ein alv. Då Tingeling nesten døde kom det fleir enn ei tåre hjå meg. Heldigvis var vi mange nok som trudde på alvar! Synnøve trur og på alvar! Ofte når ho er borte kjem ein av desse små flygande vesna og ryddar og ordnar.

Kva viser dette? Jau, det er viktig å tru! Sjølv om du ikkje ser! Sjå mirakla i kvardagen! Og uansett kvar du er bør du gje nokon eit fingerbøl. Eller eit kyss. Eller helst båe delar!